ROZDZIAŁ I

Wczoraj, wyjeżdżając na wieś, nie sądziłam, że stanie się to, co miało miejsce...

          Jestem Zosia, cieszę się z powodu  rozpoczynających się wakacji. Jadę do babci, której już dość dawno nie widziałam. Mam też tam znajomych, ale …  już pewnie o mnie zapomnieli. Zresztą, okaże się.

Wracając do tematu, wczoraj był ten pierwszy dzień u mojej kochanej babuni. Wyciągnęła mnie na spacer już po godzinie siedzenia w domu, mino iż byłam zmęczona podróżą. Z ciekawości poszłam, aby zobaczyć okolicę. Mijałyśmy dużo pięknych domów z oszałamiającymi ogrodami. Moją szczególną uwagę zwróciło to, iż co chwilę przechodziły koło nas grupki dzieciaków w moim wieku lub starsze. Widać, że jest tu super atmosfera. Już nie mogę się doczekać, kiedy w końcu zaprzyjaźnię się tutaj z kimś i dołączę do jakiejś super paczki! Wróciłyśmy do domu, babcia zrobiła mi herbatę. Jednak nie mogłam siedzieć tak bezczynnie. Przed oczami stale miałam potok, który babcia mi z daleka pokazywała. Postanowiłam tam pójść.

Było pięknie – lekko, chłodno, dużo cienia. Usiadłam na kamieniu, aby popatrzeć w nurt rzeczki, aż nagle dostrzegłam dziewczynę siedzącą na drzewie. Była zapłakana, widać, że dość mocno zagubiona. Podeszłam do drzewa i krzyknęłam: 

- Hej, wiem, nie znasz mnie, ale może nie będziesz siedzieć tak wysoko, zejdziesz do mnie i sobie normalnie pogadamy? 

Rzekła mi na to: 

- Ale my się znamy, ty mnie pewnie nie pamiętasz, ale ja ciebie bardzo dobrze. Zaczekaj, już do ciebie idę.

Zeszła, zaczęłyśmy rozmawiać. Okazało się, że ta dziewczyna ma na imię Asia. Była moją przyjaciółką z dawnych lat, kiedy często przyjeżdżałam do babci. Byłam zdziwiona tym, że Asia mnie jeszcze tak dobrze pamięta. Dzięki tej rozmowie powróciły wspomnienia z dzieciństwa, zresztą - bardzo dobre wspomnienia, warto je pamiętać.